Online trainen

Ik feliciteerde zojuist – maart 2020 – een oud cursist van de post HBO project- en Verandermanagement van de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Een prachtige opleiding waar we, mede vanuit De project Academie, met een goed uitgebalanceerd team de deelnemers stimuleren om hun eigen ontwikkeling in het vak projectmanagement op te pakken.

Hij schreef: ‘Laten we er samen goed door heen komen, Roel en er ook echt wijzer uitkomen. Dat lijkt mij het belangrijkst!’

Met mij gaat het goed, schreef ik hem. Groepstrainingen vallen nu vanwege COVID19 natuurlijk uit, maar mijn liefde voor het delen van waardevolle, opbouwende inhoud blijft. Inhoud waar mensen echt iets mee kunnen. Zo biedt bijvoorbeeld de rijke inhoud van het competentie profiel van IPMA mij de mogelijkheid om in één verhaal het projectmatig samenwerken te koppelen aan persoonlijk tijdmanagement. Twee vormen van resultaatgericht samenwerken, die qua onderliggende principes niet echt verschillend zijn.

Je overdenkt en doorleeft de situatie, waardoor je zicht krijgt op jouw uitdagingen. Je maakt een goed plan, zodat je weet dat je het grootste deel van je agenda bezig bent met belangrijke nog niet urgente zaken. Je committeert je vervolgens flexibel meanderend door de tijd aan de effectieve uitvoering van dat plan. De eerste webinars over onder andere deze leerstof waren boeiend en verliepen anders interactief, maar zeker interactief. Ik liet de deelnemers nadenken over de vragen, die ik uit de TV-show van Ivo Niehe had opgepikt. Het ging over het eiland Okinawa – een blue zone – in Japan. Een gemeenschap waar het woord pensioen niet bestaat en waar mensen bovengemiddeld ouder worden dan in de rest van de wereld. Een gebied waar ‘Ikigai’ – je leven wijden aan je passie – centraal staat. Wat is het geheim? Nou vraag je iedere dag bij het opstaan maar eens het volgende af en beleef en leef de antwoorden!

Je begrijpt dat de antwoorden direct – nou ja, na respectvol open doorvragen – leiden naar levensverhalen van mensen en de manier waarop ze alles wat ze in zichzelf hebben opgebouwd, (proberen) terug (te) geven aan zichzelf, hun familie, hun organisatie en hun maatschappij/gemeenschap.

Dit soort gesprekken voeren, zorgt ervoor dat mensen naar zichzelf gaan luisteren, hetgeen voor mij de kern van leren is. Door heel goed om je heen te kijken en te doorvoelen wat speelt en je vervolgens af te vragen: ‘wat ga ik nu vanuit mezelf teruggeven?’, creëer je ruimte voor nieuwe wegen.

Dat werkt zelfs online, merkte ik uit enthousiaste reacties. Je wordt samen even echt stil en je creëert focus op ‘je eigen zaak!’, want wiens zaak heb je anders op te pakken in jouw leven?

Ondanks dat de open inschrijftraining nog niet doorgaat, kreeg ik deze week toch positieve reacties en mag ik nu de online training gaan uitvoeren voor twee klanten, waar de projectmanagers zich ‘het schompes’ werken om ‘de zaak waaraan zij hun handen wijden’ bij elkaar te houden. Je begrijpt dat ik blij was!

Ik weet zeker dat we goede gesprekken gaan voeren. Anders, maar toch gesprekken! Iedereen in de groep zal vanuit de inhoud die ik bied en de vragen die ik daarbij stel, tot nadenken worden aangezet. Zodanig nadenken, dat je in jezelf antwoorden gaat vinden, waarmee jij jezelf leiden naar dat waar je echt goed in bent en passie bij ervaart. De geïnspireerde menselijke creativiteit leidt je vervolgens naar wegen die ook in deze tijd begaanbaar zijn.

Is dit niet een beetje erg gemakkelijk, Roel? Nee, bij je eigen zaak blijven en daarvoor van harte gaan, is niet altijd gemakkelijk. Toppen en dalen. Vallen en opstaan. Luisteren en antwoorden krijgen. Het hart klopt voor de waarden waarop je je leven hebt gebouwd.

Waarden vormen het fundament onder al je handelen. Ze zijn je kompas. Die raak je tot in lengte van jaren niet kwijt!

En … niet gemakkelijk, want ‘Gods zaak’ – begrip van Byron Katie (je eigen zaak, andermans zaak, Gods zaak) – komt vroeg of laat op ieders weg. Die kan alles overhoop gooien wat je zo mooi hebt opgebouwd. Ik vroeg Byron destijds: ‘wat is Gods zaak?’ Zei zij: ‘dat is datgene wat je overkomt!’ Ik draaide mijn ogen weg om het te laten landen, maar zei riep: ‘Roel, dat is datgene wat je overkomt … hoe reageer jij?’ Zo wierp ze mij helemaal terug op mijn eigen zaak. Mijn waarden, mijn passie, mijn kwaliteiten! Daar heb ik het in mijn leven mee te doen. Mezelf weer herinneren: waarom kom ik mijn bedje uit? welke waarden draag ik in mijn hart? waar ben ik goed in – kan ik in deze tijd goed in zijn? wat is mijn passie? wat geef ik de gemeenschap terug?

Ik denk dat in de wereld na COVID19 de passie die ik uitoefen – het trainen van mensen die resultaatgericht willen samenwerken aan een betekenisvolle waardebalans voor hun eigen organisatie en haar omgeving – anders vorm en inhoud zal krijgen. De online trainingen waaraan ik nu begonnen ben, zullen zich doorzetten, want de infrastructuren zijn er en worden al volop gebruikt (google maar eens op MOOC)! Naast de individuele coaching op afstand, zal de groepsbegeleiding vaker op afstand worden uitgevoerd. Voordelen zijn er vele: de inhoudelijke les verloopt gestructureerd; het lesgeven is efficiënt; het betekenisvolle leergesprek krijgt een andere vorm, maar blijft!; minder reiskilometers, dus minder stikstof en CO2 uitstoot; … En vervolgens nooit meer fysiek ontmoeten? Jazeker, dat blijft, maar nadat de inhoud scherp op het netvlies staat en de echte leervragen zijn geraakt. Daardoor krijgen de toekomstige heisessies over persoonlijk leiderschap nog meer diepte. Het is dat deel wat de deelnemers aan onder andere de post HBO opleiding projectmanagement echt ondersteunt in hun Ikigai!

Zal deze combinatie de toekomst van ons vak worden? Online leren, gecombineerd met trainingssessies waarin mensen zich echt geraakt voelen? Ik roep het al langer, gezien de prachtige Massive Open Online Courses die je bij vele universiteiten kunt volgen. Rijke inhoudsbronnen, waaraan je jezelf als mens aan op kunt trekken. Tegelijkertijd roept dat de behoefte op om te verdiepen, uit te zoeken, te oefenen, zodat persoonlijke waarden, kwaliteiten en passie voluit geleefd kunnen worden in het teruggeven aan de maatschappij.